Als zakelijk social media-platform biedt Linkedin een ideale mogelijkheid om een breed publiek te bereiken. Door het publiceren van blogs en artikelen kun je je personal branding uitdragen en je netwerk vergroten. Met onder andere als doelstelling om nieuwe doelgroepen te bereiken en geïnteresseerden te linken naar je website.
Geleidelijk aan krijgt dit zakelijke platform steeds meer te maken met de minder positieve kant van de social media-medaille. Niet alleen de zure reacties nemen toe. Ook de toon wordt ongenuanceerder. Veel mensen maken gebruik van de betrekkelijke anonimiteit die social media bieden en spuien via hun toetsenbord hun gal. Als mensen zijn we op de een of andere manier ontvankelijker voor negatieve berichten. We weten dat het verkoopt en maken er in onze ogen meer indruk mee. Een negatieve reactie op een artikel of een post is in een handomdraai geplaatst. Veel sneller en makkelijker dan een blog of een artikel eerst aandachtig helemaal te moeten lezen en er vervolgens inhoudelijk en constructief op te reageren.
Een negatief en zuur bericht mag dan op korte termijn genoegdoening of opluchting opleveren voor de verzender; echt veel verder komen we er niet mee. In mijn beleving is er nog nooit iets beter geworden of gaan groeien als gevolg van negativiteit. Ik ben opgevoed met de filosofie dat je niet meer serieus wordt genomen als je alleen maar weet te benoemen wat het probleem is als je ook niet gelijk met een oplossing komt. Een uitgangspunt dat tegenwoordig steeds minder wordt gehanteerd.
Voor leidinggevenden is een positieve grondhouding dan ook een eerste vereiste. Aan hen de taak om enige zekerheid en perspectief aan hun mensen te verstrekken door vertrouwen in de toekomst uit te stralen en de richting aan te geven. Goede leiders inspireren door enthousiasme en overtuiging. Bevlogenheid is besmettelijk. Van een leidinggevende mogen we verwachten dat hij standvastig en bescheiden is. Hij vermijdt cynisme en sarcasme. Want er is geen mens die met azijn geïnspireerd kan worden. Overigens moet positiviteit wel realistisch zijn en ergens op gebaseerd zijn.
Vorig jaar hebben we via de publiciteit meegekregen waar openlijk cynisme van een leidinggevende toe kan leiden. De toenmalige burgemeester van Amsterdam, Eberhard van der Laan, stelde in 2016 Leen Schaap met een duidelijke opdracht aan als commandant van de Brandweer van Amsterdam. Er waren de nodige misstanden in dit Korps. Daarnaast was er een cultuur ontstaan waar de werkvloer de dienst was gaan uitmaken. Van der Laan gaf Schaap opdracht orde op zaken te stellen. Met die opdracht ging Schaap voortvarend van start. Het repressieve leiderschap van Leen Schaap, dat vooral was gericht op begrenzen en bestraffen, verslechterde geleidelijk aan de relatie tussen de Korpsleiding en de uitrukdienst. Schaap overspeelde zijn hand toen hij in 2018 besloot zijn interne communicatie via de externe media te spelen. Publiekelijk sprak hij zich denigrerend uit over met name de uitrukdienst die hij typeerde als ‘een star, ouderwets witte mannen bolwerk’. Zijn Ondernemingsraad vergeleek hij met de maffia. Juist een buitenstaander, Leen Schaap was uitgeleend door de Amsterdamse Politie, die niet uit de Brandweer komt zou daarin wellicht wat terughoudender moeten zijn. Medio 2019 escaleerde de verhoudingen op een zodanig manier dat de nieuwe burgemeester van Amsterdam geen ander alternatief restte dan Leen Schaap van functie te halen en te vervangen.
Duidelijkheid scheppen en optimisme uitstralen zijn een eerste vereiste als je een leidinggevende functie bekleedt. Bij het scheppen van duidelijkheid hoort ook het benoemen van de zaken die je niet accepteert van je medewerkers. Schroom ook niet om daar tegen op te treden. In dergelijke gevallen geldt wel de stelregel ‘Praise in public, criticize in private’. Laat je als leidinggevende niet verleiden om met modder te gooien. Laat de positieve benadering overheersen. Veel medewerkers vinden verbondenheid belangrijk in het dagelijkse leven. Heb daar oog voor en laat geen mogelijkheid onbenut om de trots binnen je team te voeden.
Eens, hoewel er in het verleden toch de nodige voorbeeld van effectieve leiders waren die ondergeschikten in het openbaar met de grond gelijk maakten: Koning stadhouder Willem III, Churchill, Napoleon, Edward V, Frederik de Grote, Lenin, Khomeini, Louis XIV, Eugene van Savoy, Louis van Gaal, Ernst Happel, paus Georgius III, Trump. Hun aanpak werkt toch soms louterend voor anderen…..
Maar goed hun autoriteit was vaak op andere gronden gebaseerd en minder omstreden.
Toch hoor je op straat en op de social media wel eens dat we dit soort harde leidersschapsstijlen missen en met zijn allen ‘zachte eieren’ zijn geworden.
Omdat deze harde, confronterende, leiderschapsstijlen toch ook effectief waren, is het misschien leuk om hier eens een vergelijkende post of blog over te schrijven.