Interview Marcel van Pagee:

Marcel van Pagee was tot voor kort Hoofd Verkoop bij Rombouts Kunststof Techniek BV (RKT). Een bedrijf van 70 man met een vestiging in Tholen en Wezep. In 2016 had de huidige eigenaar het bedrijf overgenomen van de oprichter en de dagelijkse leiding als directeur zelf opgepakt. Omdat zijn directeur / eigenaar het voornemen had uitgesproken om de algehele leiding over het bedrijf binnen afzienbare termijn aan hem over te dragen, leek hem een inhoudelijke verdieping op het onderwerp leiderschap op zijn plaats. Het moment van overname kwam echter eerder dan verwacht. Al aan het begin van de leergang ‘was Marcel ervan’. Terugkijkend op dat moment bleek de timing van de leergang voor hem precies op het juiste moment te komen en kon hij de inzichten die hij daarin opdeed vrijwel direct toepassen binnen RKT.

Wat heeft de leergang Mission Command jou gebracht?

Ik kwam drie jaar geleden als Hoofd Verkoop bij RKT. Een familie bedrijf waar de oprichter 30 jaar geleden aan was begonnen en waar dus ook een eigen bedrijfscultuur heerst. Ik heb gemerkt dat in ons bedrijf van de directeur verwacht wordt dat hij duidelijkheid moet geven en vooral de rust bewaren. In die cultuur zijn de medewerkers opgevoed met het idee dat de lijnen door hem worden uitgezet en ook de ideeën bij hem vandaan komen. Gevoelsmatig heb ik echter de overtuiging dat ik verder kom als ik de inbreng van mijn mensen meer ga gebruiken. De leergang en vooral de gesprekken met mijn collega’s in de leergang hebben deze overtuiging bevestigd. Van mezelf weet ik dat ik de dingen zelf ga doen als de mensen die het eigenlijk zouden moeten doen dat niet gelijk oppakken. Ik zie dat veel medewerkers zitten te wippen op hun stoel om mij te vertellen hoe ze denken dat we ons product nog beter kunnen maken. Ik hoor dat graag en probeer nu een sfeer te creëren waarin mensen zich veilig voelen om hun ideeën naar voren te brengen. Dat moet ook wel want ik heb natuurlijk niet overal verstand van. Om relevant te blijven en ons te kunnen blijven onderscheiden van de concurrentie heb ik die inbreng ook nodig. Ook al hebben sommigen daar nu nog moeite mee. Ik zal ze daarin moeten begeleiden en hen zelf met de oplossingen te laten komen en me niet direct laten meevoeren in de details. Overigens wordt ik door de eigenaar, mijn directe chef, op dezelfde wijze aangestuurd en geniet ik heel veel vrijheid van handelen.

Welke inzichten heb je over gehouden aan de intervisie met de andere deelnemers van de leergang?

Voordat ik aan de klus als directeur begon wist ik al dat niet alle medewerkers net zo gemotiveerd en betrokken waren als ik het liefst zou zien. In de gesprekken met mijn collega cursisten werd mij duidelijk dat ik niet de enige ben die met dit fenomeen wordt geconfronteerd. Iedereen heeft wel een aantal mensen in zijn team waarvan we vinden dat ze niet brengen wat ze eigenlijk wel moeten doen. In die zoektocht naar of dat nu ligt aan niet willen of niet kunnen weet ik nu dat je niet iedereen kunt omturnen zoals jij dat graag ziet. Er komt dus ook een moment dat je omwille van het organisatie belang afscheid moet durven nemen van die mensen. Een stap die voor de betreffende persoon behoorlijke gevolgen kan hebben en die je als leidinggevende ook niet zomaar even neemt. Je weet ook dat je zo’n besluit als leidinggevende alleen moet maken. Wat dan wel weer voldoening geeft is dat je nadat je het besluit hebt genomen van diverse kanten horen krijgt dat die stap ook echt nodig was. Het klinkt misschien raar, maar dit besluit heeft me ook energie en zelfvertrouwen gegeven. De leergang en de gesprekken met mijn medecursisten hebben me daar zeker bij geholpen.

Wat ben je over jezelf te weten gekomen waar je wat mee wilt gaan doen?

Ik gaf al aan dat ik tot voor kort als Hoofd Verkoop één van de teamleden binnen RKT was. Als je dan opeens promoveert naar de functie van leidinggevende dan vraag je je zelf regelmatig af ‘of je nog wel een van hen bent?’. Ik heb daar naar moeten zoeken maar weet nu van mezelf dat ik de meeste voldoening haal uit het gegeven dat het goed gaat met het bedrijf. Ik merk dat ik daarin bescheiden ben en voel me het meest prettig als ik dicht bij de mensen kan blijven staan. Ik moet me wel realiseren dat ik uiteindelijk wel de directeur ben en op de momenten dat het er op aan komt ook eenzaam zal zijn. En onder de omstandigheden is een zekere afstand noodzakelijk hoe onnatuurlijk dat nu misschien nog voelt.